Op zaterdagmorgen 30 augustus 1986 om circa 10 uur kon de voorzitter van de Schokkervereniging aan boord van het fraaie passagiersschip “IJsselstroom” tevreden en trots vaststellen dat de tweede Schokkerdag van de nog jonge Schokkervereniging al vast even enthousiast begonnen was als de eerste, die van 14 september 1985 te Urk.

Die 14e september was eigenlijk de start van de vereniging: die dag gaven zich 80 belangstellenden op. Nu telt de vereniging al over de 700 leden, waarvan er op 30 augustus ruim 250 aanwezig waren aan boord van de “IJsselstroom”. We zouden van Kampen naar Volendam varen. Tijdens deze tocht zou er gelegenheid zijn om een jaarvergadering te houden, om allerlei gegevens uit te wisselen over Schokkerfamilies en andere historische bijzonderheden betreffende het oude eiland en om familiebanden te verstevigen. Alle Schokker afstammelingen zijn immers familie van elkaar, al moet men, om dat vast te stellen, soms wel vele generaties terug kijken. Maar daarvoor was alle gelegenheid!! Aan boord bevond zich immers ook de genealoog van de vereniging, de heer Ab Klappe, die alle families, die ooit op Schokland gewoond hebben, in kaart heeft gebracht. Talloze boeiende verhalen weet hij te vertellen over het wel en wee van de Schokkerbevolking. Gedurende de hele reis naar Volendam en weer terug beantwoordde hij onvermoeibaar allerlei vragen van de aanwezigen over hun families. Aan boord kregen we Schokker moppen bij de koffie: de echte! (Kijkt u maar op blz. 39 en 40, dan begrijpt u wel dat we daar alles vanaf weten). Eén van de bestuursleden, de heer Bien, lichtte ons tijdens het varen vanaf Kampen tot aan het einde van het Keteldiep in over allerlei bijzonderheden langs de beide oevers, terwijl wij later, toen we Marken naderden, geïnformeerd werden over de meest saillante punten op de oevers door Kees Smit uit Volendam. Maar voor we daar waren, hadden we nog wel het één en ander te verwerken!

Het weer was weliswaar schitterend uit kunstzinnig oogpunt, maar minder gelukkig voor hen die, ondanks hun Schokker afkomst, o schande!, niet bestand bleken tegen de nogal straffe deining Echter, dat waren er maar zeer weinig. En de vooruitziende zorg van het Bestuur voorzag in pilletjes en echte spuugzakjes. Maar de meeste varenden genoten van de schitteren-de wolkenluchten, zo ongeëvenaard dat Japanners er speciaal voor overkomen om ze te fotograferen; de terugblik op de statige huizen langs de Kamper IJsselkade; het schutten in de machtige Houtribsluizen; de silhouetten van Marken en Volendam en het verfrissende en overvloedig aanwezige buiswater. Na een zeer gezellige en smakelijke warme lunch bereikten we Volendam, waar deskundige begeleiders ons opwachtten om ons het andere, het echte Volendam te laten zien, dat zich verder uitstrekt en meer te bieden heeft dan dat enkele stukje dijk dat heel Nederland en Buitenland kent. Na een bezoek aan het interessante en vaak ontroerende Volendammer museum, waar ook nog een film van Bert Haanstra vertoond werd, moesten we ons al weer snel naar de kade begeven voor de afvaart naar ons uitgangspunt, Kampen. Eén passagiere, verslonden opgaand in de drukte van het overvolle bekende “dijkje”, vergat de tijd, haastig moest de “IJsselstroom” nog weer terug om haar op te nemen…… Maar wat is er van dat ene medelid van onze vereniging geworden, dat nog iets later aankwam, toen de boot voor de tweede keer vertrokken was en die berustend wuifde, dat we maar zonder hem door moesten varen???

De terugkeer werd tot een warm en groots familiefeest. Gelukkig dat in de morgenuren de zakelijke en ernstige punten van het programma al grotendeels afgewikkeld waren, want nu was het zingen en praten geblazen. Een jeugdig lid van onze vereniging, Henk Loos ontpopte zich als een meeslepend zanger van volksliederen, zeeballaden en smartlappen en wist bijna allen, was het al niet tot meezingen dan toch in elk geval tot meeleven te bewegen. Wel bleef er veel belangstelling bestaan voor de zeer interessante documentatiemappen van de heer Klappe, die ter inzage lagen. Velen bekeken zijn schitterend verzorgde collectie bidprentjes van Schokkers en hun nazaten, de geneagrammen, de uittreksels uit doop? en trouwboeken die hij overzichtelijk heeft bijeengebracht.
Wederom was er koffie, er waren broodjes met warme croquetjes en deinend op de straffe golfslag en de tonen van de gevoelig gebrachte Zuiderzeeballade voeren wij aan op de horizon waar, onder een groots bewolkte, van avondzon doorstraalde reeds herfstige hemel, "het mooiste rivierfront van Nederland” langzaamaan weer herkenbaar werd voor ons. KAMPEN!
Het einde van een onvergetelijke Schokkerdag!