Aardigheidje werd denderend succes
 
De Schokkerdag, oorspronkelijk bedoeld als aardigheidje bij de presentatie van een boek over Schokland, is zaterdag een denderend succes geworden. De organiserende Stichting Urker Uitgaven had gerekend op zo'n zestig tot zeventig mensen van Schokker afkomst. Er kwamen er 300. Bijna de helft van hen stond, hoewel de dag pas tegen elf uur zou beginnen, al om negen uur voor de deur van het kerkcentrum De Ark opUrk. De dag werd zelfs zo'n succes dat meteen maar een Schokker Vereniging opgericht werd. Deze vereniging telde aan het eind van de dag al meer dan tachtig leden..

“We zijn overdonderd”, vertelde secretaresse M. Cense-Pleijzier dan ook. De overweldigende opkomst droeg zeker bij aan een uitstekende sfeer. Voorzitter van de stichting T. de Vries: “We zitten hier nu gelukkig broederlijk naast elkaar. Vroeger waren er nogal eens problemen tussen mensen van Emmeloord en die van Ens, maar gelukkig zijn de tijden wat dat betreft in positieve zin veranderd”. Aanleiding voor de organisatie van de Schokkerdag was de heruitgave van het door de inmiddels overleden professor dr. P.J.Bouman geschreven boekje Het Verlaten Eiland. Bouman doet daarin het verhaal van het leven op en de ontruiming van Schokland. Het makkelijk leesbare werkje is doorspekt met feiten, maar roept bovenal de sfeer van het oude Schokland weer in herinnering.

Het eerste exemplaar van het 112 pagina's tellende boek werd zaterdag overhandigd aan mevrouw C.A.M. Bouman, de weduwe van de auteur. Die overhandiging, hoe zeer ook de aanleiding voor de Schokkerdag, viel uiteindelijk toch een klein beetje in het niet bij het resterende deel van de activiteiten. De grote belangstelling was daar ongetwijfeld mede debet aan. Bijzonder veel belangstelling trok onder meer de uitgebreide stamboom van de in Eindhoven wonende Ab Klappe. Deze stamboom gaat terug tot 1688, het eerste jaar waarin (door de kerk) gegevens voor de Schoklandse burgerlijke stand geregistreerd werden. Bovendien stelde hij de bezoekers een lijst met stamouders van een groot aantal Schokker families ter hand. Ook een decor, bestaande uit een schildering van het aanzicht van Schokland, oogste veel bewondering. Klappe hield bovendien een inleiding over zijn stamboom. Het opstellen daarvan kostte hem meer dan duizend uur.

Een tweede inleiding werd gegeven door het voormalig hoofd van het Museum Schokland en ging over Schokland in het algemeen. Uiteraard ontbraken een echte Schokker maaltijd (bestaande uit roggebrood met kaas en beschuit met scholfilet) en een bezoek aan Schokland zelf niet op het programma. Ook op Schokland werden verschillende lezingen gehouden. Een druilerige motregen tijdens de middag op Schokland kon het plezier amper of niet verstoren. Desondanks werden werden wel verbaasde of zelfs kritische opmerkingen gehoord. Veel verbazing werd vooral gewekt door het feit dat uitgerekend een Urker stichting deze Schokker Dag organiseerde. De onderlinge rivaliteit en vetes tussen Urk en Schokland waren vroeger immers niet van de lucht. Voor voorzitter De Vries van Urker Uitgaven is dat echter voltooid verleden tijd. “Wij willen proberen de geschiedenis van Urk en de rest vande Zuiderzee niet verloren te laten gaan. Over Urk hadden we al het een en ander gepubliceerd, dus wat lag er meer voor de hand dan nu eens iets met onze naaste buren, de Schokkers, te doen?” .

Kritiek hadden de vele bezoekers van Schokker afkomst ook op het Museum Schokland, dat de meesten al eens eerder bezocht hadden. “Als geologisch museum is het heel mooi, maar over het leven op Schokland vind je er nauwelijks iets”, zo luidde de kritiek die ook door De Vries gedeeld wordt. “Als je daar iets over wilt weten moet je naar het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Dat is toch jammer. We hopen dat daar verandering in komt als de gemeente het museum straks overneemt”.
Overheersend op de Schokker Dag was ondanks dit punt van kritiek toch de vreugde van de herkenning. Er werden dan ook talloze afspraken voor familiereunies gemaakt. Een tegenwoordig in Kampen wonende, vrouw ontmoette er zelfs twee oude vriendinnen: “Jaren had ik ze niet gezien en ik heb nooit geweten dat zij ook van Schokland kwamen.”
 
Bron: Noordoostpolder, 16-9-85. Foto Hans Veenhuis.
 
Bijna 300 nakomelingen op Schokkerdag
 
De Stichting Urker Uitgaven heeft met het organiseren van een schokkerdag heel wat los gemaakt. Werd oorspronkelijk door de stichting rekening gehouden met de aanwezigheid van zo ongeveer 80 deelnemers, op de dag zelf waren er ruim 280. Verder moest er nog een groot aantal belangstellenden worden teleurgesteld. Dit omdat de zaal waar het evenement gehouden werd, "De Ark" in Urk niet meer mensen kon herbergen. Vanuit alle delen van het land waren de van oorsprong van Schokland afkomstige nazaten naar Urk gekomen. De dag werd georganiseerd om een tweede druk te presenteren van het door dr. Bouman geschreven boekje "Het Verlaten Eiland".
 
De dag werd geopend door de voorzitter van de Stichting Urker Uitgaven, Tromp de Vries. In zijn openingswoord ging hij in het kort in op het waarom van deze dag. Verder een korte beschrijving van enkele specifieke zaken die op het voormalige eiland hebben gespeeld. Zo stelde hij de vraag hoe het eiland, dat eeuwen lang bekend stond als de eilanden Emmeloord en Ens, ineens Schokland werd genoemd. Misschien dat dit gekomen is door het maken van goedkope brandstof uit stro en mest. Dit werden "schokken" genoemd. Het is mogelijk dat hieruit de naam Schokker is gekomen en vandaar de naam Schokland.
Na deze inleiding werd door de secretaris van de stichting, mevrouw Cense, een overzicht gegeven van het doel van de Stichting Urker Uitgave, omdat vele van de aanwezigen hier nog geen kennis mee hadden kunnen maken. Voorafgaand aan de aanbieding van het eerste exemplaar van het nu herdrukte boekje aan mevrouw Bouman door Andries Bakker, werd op rijm het waarom uitengezet door Albert van Urk.

Schokkernamenexpert
Op deze Schokkerdag was ook aanwezig de heer Ab Klappe (1922-2004) uit Eindhoven. Deze heeft de laatste jaren een enorm archief opgezet van alle van oorsprong van Schokland afkomstige namen. Op dit moment zijn bij hem drieduizend namen bekend. Hij heeft zelf zijn voorgeslacht uitgezocht en wil dit nu ook wel gaan doen voor andere van Schokland afkomstige mensen. Hiertoe is het wel noodzakelijk om zoveel mogelijk gegevens naar hem door te sturen. Op de Schokkerdag werd door hem een overzicht gegeven van een aantal namen van geslachten. Dit waren er nog al wat. Zo kwamen op het voormalige eiland namen voor als Bien, Botter, Broodbakker, Corjanus, Schokker, Diender, Grootjen, Gillot, Kale, Koridon, Mossel, Ouderling, Sul, Toeter en Zalm. Dit waren er nog maar enkele. Klappe heeft van een aantal geslachten uitgezocht wie de stamhouder is geweest. Vanuit de archieven kon hij in enkele gevallen teruggaan tot het eind van de 17e eeuw. Tot zover terug bestaan er in de doopboeken van de kerken behoorlijke opgaven.van de namen. Verder terug is er vrijwel niets meer te vinden.

Ontvangst op Schokland
Na de gezamenlijke Schokkermaaltijd in de Ark, bestaande uit een beschuit met kaas en daarop een plak roggebrood en scholfilet, ging het gezelschap naar de voorvaderlijke gronden op Schokland. Op verschillende lokaties, zoals de Zuidpunt, de haven van Emmeloord en de Middelbuurt, werd door de beheerder van het museum op Schokland een korte uitleg gegeven. Hier tussendoor was er een ontvangst door de gemeente Noordoostpolder in het ontvangstgebouw van de gesteentetuin. Hier werden door vele aanwezigen nog weer gegevens uitgewisseld. Bij deze ontvangst waren ook burgemeester Hofstee Holtrop en wethouder Steyaert aanwezig. Door de vertegenwoordigers van het college van B. en W. werd toegezegd dat voor een volgende Schokkerdag de gemeente Noordoostpolder alle medewerking zal verlenen.
Tijdens de dag werd door een aantal aanwezigen besloten om dit unieke initiatief van de Stichting Urker Uitgaven blijvend te laten worden door het oprichten van een Schokker vereniging. Het initiatief werd met veel enthousiasme ontvangen. Iedereen was het er over eens dat dit meer moet gaan gebeuren. Anderen waren verbaasd dat het nog niet eerder georganiseerd was. Een van de aanwezigen zei dat er nu al zoveel kennis verloren is gegaan. Anderen waren weer van mening dat als het museum Schokland door de gemeente Noordoostpolder is overgenomen, dit dan ook een echt Schokker museum moet worden.
Na afloop van het evenement waren alle aanwezigen zeer te spreken over deze dag. Mocht het weer tot een Schokkerdag komen, dan zijn zij zeker weer van de partij.
Bron: De Polderkrant van 16-09-1985
 
Schokkerdag was luisterrijk gebeuren
Een luisterrijk gebeuren, zo kunnen we misschien het best de nieuwste presentatie omschrijven van de Stichting "Urker Uitgaven". Die presentatie gold het boekje van Prof. P.J. Bouman, "Het verlaten eiland". Het was ook de aanleiding tot het organiseren van een Schokkerdag, waarbij Oud-Schokkers, althans de nazaten daarvan, getuige waren van een gevarieerd en tot in de puntjes verzorgd programma. Een uit de hand gelopen reünie met driehonderd in plaats van de verwachte honderd deelnemers kon, dankzij een strakke organisatie, uitgroeien tot een ongedwongen en gezellige, bijeenkomst met vele hoogtepunten.

Sfeervol
De entourage die was aangebracht in de grote zaal van "de Ark" zorgde al meteen voor een "Schokker" sfeer. Tromp Korf, nieuwkomer bij de Stichting, blijkt van vele markten thuis te zijn. Speciaal voor deze gelegenheid had hij een decor vervaardigd, bestaande uit drie panelen, een gigantisch olieverfschilderij van het kerkje op de Middelbuurt. Aan de wand een aantal aquarellen van zijn hand, terwijl ook de vierkleurenomslag van het boekje zijn kreatieve bijdrage aan deze uitgave vormt. En passant blijkt hij ook nog over literaire kwaliteiten te beschikken, getuige zijn dichterlijke bijdrage aan de sylabus (korte samenvatting) welke aan het eind van de morgenbijeenkomst aan de deelnemers werd uitgereikt. In de benedenhal van het gebouw was nog een kleine tentoonstelling van foto en litho's ingericht.
Koffie met Schokkermoppen en een eenvoudige, maar smaakvolle broodmaaltijd onder regie van beheerder Pereboom met vrouw en medewerksters van de huishoudschool droegen bij tot de onvergetelijke indruk die de deelnemers mee naar huis namen en die dat ook niet onder stoelen of banken staken.

Proloog
Voorzitter de Vries opende op de hem eigen wijze de bijeenkomst met een historische bijdrage omtrent de herkomst van. naam Schokland, weldra gevolgd door de secretaresse, mevr. Cense, die de presentatie op zich had genomen en de genodigden en belangstellenden welkom heette onder wie de wethouders Bakker en Korf, Gemeentevoorlichter Richter van Emmeloord, vertegen woordigers van de V.M.IJ., Walkate-archief, Museum Schokland, V.V.V., bibliotheek en vele anderen.
Radio Oost, deze morgen ook aanwezig, zond zaterdagmorgen een reportage uit over het werk van de Stichting, waarvoor drie bestuursleden waren geinterviewd.
Welkomstwoorden ook aan het adres van de eregasten van deze dag: mevrouw Bouman en haar familieleden, de familie Schuurman uit Mariënberg, de laatste bewoners van Schokland en de heren Klappe, Landsman en Seidel als medewerkers aan het programma.
Dankwoorden aan het adres van de sponsors en medewerkers van en aan deze presentatie: Northsea Food (vis), Lucas Brouwer (koek), Fa. Weerstand (kaas), Fa. Wakker (zeilmakerij) en beheerder Pereboom en echtgenote met de meisjes van de huishoudschool, al deze mensen hebben een bijdrage aan deze dag geleverd. "Zonder u was het niet gelukt", aldus mevr. Cense, die vervolgens een overzicht gaf van het groeiende fonds van de Stichting: zeven nieuwe uitgaven en drie herdrukken in vier jaar tijd, terwijl de nieuwste uitgave volgende maand al wordt gepresenteerd.
 
Presentatie
Het is zolangzamerhand traditie geworden dat de presentatie van iedere nieuwe uitgave van de "Urker Uitgaven" gepaard gaat met enig ludiek gedruis. Ook nu was dat het geval. Voor deze gelegenheid hadden Jaap Bakker, Tromp Korf en Albert van Urk zich in Urkerdracht gestoken, terwijl de kleine Andries Bakker de eer te beurt viel in diezelfde uitmonstering het eerste boekje te mogen aanbieden aan mevrouw Bouman, de weduwe van de schrijver, wat hij dan ook op aandoenlijke wijze deed: het opklaterend applaus deed hem, evenals de dominee van Urk indertijd, zijn zorgvuldig en bij herhaling ingestudeerde speech vergeten.
Staande voor het door Tromp Korf vervaardigde decor droeg Albert van Urk een door de voorzitter vervaardigd épos voor, ten doel hebbend de in een vismand aangevoerde boekwerken bij publiek en pers aan te prijzen.. De boekjes werden "aangevoerd" door twee Urker "vissers" in een originele vismand. Ze vonden al gauw gretig aftrek aan de boekentafel.
De rest van het morgenprogramma werd gepresenteerd door Ab Klappe uit Eindhoven en de vroegere beheerder van het museum Schokland, Dirk Landsman.
Klappe is de man die zich sinds jaar en dag bezighoudt met het uitpluizen van Schokker geslachten. In vogelvlucht behandelde hij een aantal familienamen en lardeerde zijn getoog met talrijke anekdotes. Voor de Schokkers onder ons die meer van hun voorgeslacht willen weten: elders in dit blad vindt u een paar tips vermeld.
De lezing van Dirk Landsman, toegelicht met dia's, behelsde de geschiedenis van het eiland na de ontruiming 1859. De aanwezige Schuurmannen (uit Mariënberg) konden daarbij hun hart (en herinneringen) ophalen, wat ze dan ook met veel enthousiasme deden.
In de pauze konden aan diverse tafels inlichtingen worden gewonnen, van welke mogelijkheid druk gebruik werd gemaakt.
De gezamenlijke "Schokker maaltijd" moest, vanwege de grote opkomst, in twee zalen worden genoten.
 
Naar Schokland
Om twee uur vertrok de karavaan naar Schokland, waar korte lezingen waren georganiseerd door de heer Oosterhoff. In het bezoekerscentrum van de gesteentetuin werd door de gemeente N.O.Polder koffie en thee geserveerd, de openhaard brandde en de stemming steeg naarmate het buiten natter werd. Burgemeester Hofstee Holtrop van onze buurgemeente was er met gevolg om het gezelschap welkom te heten en er werden bloemen aangeboden aan mevrouw Bouman. Tenslotte werd op de Middelbuurt uitgebreid afscheid genomen nadat van het hele gezelschap nog een groepsfoto was gemaakt.
De Stichting "Urker Uitgaven" kan terugzien op een bijzonder geslaagde dag. Wellicht een dag met een vervolg, want er zijn veel contacten gelegd die nog verwerkt en uitgediept moeten worden. Wellicht horen we daar te zijner tijd nog van.

Op zoek naar Schokker voorouders
Ook op Urk wonen oud-Schokkers. Ze heten Buter, Brouwer, van Eerde, Loosrnan, Kale en deze lijst zal nog wel aan te vullen zijn. Maar hebben hun voorouders altijd op Schokland gewoond? Na de lezing van Ab Klappe op de "Schokkerdag" is wel duidelijk geworden dat de migratie in het. Zuiderzeegebied uitgebreider is geweest dan de oppervlakkige beschouwer op het eerste gezicht zou vermoeden.
Laten we eens kijken naar één Schokker familie op Urk: de fam. Ruiten. De stamvader van dit geslacht werd geboren in .... Limburg. Christiaan Jans Rueten is zijn naam. Hij zag het levenslicht op 2 jan. 1718 in Stevensweert (bij Maasbracht) en trouwde op 20 nov. 1745 op Schokland met Marritje Jacobs, geboren op 14 jan. 1726 te Ens. Christiaan overleed in 1799, zijn vrouw in 1767. Tot zo ver de feiten. Nu laten we de fantasie even de vrije loop. Stevensweert en Maasbracht liggen tegenover elkaar aan de Maas. Maasbracht was en is een bekende schippershaven. Is de veronderstelling gewaagd dat Christiaan als schippersknecht op een vrachtschip o.m. de Zuiderzee bevaren heeft? En zouden zij de vuurboet op Schokland (en Urk) niet van brandstof hebben kunnen voorzien? In ieder geval heeft de ontmoeting van de Limburgse Chris met de Schokker Marritje tot een huwelijk geleid. Wellicht één van die "gespikkelde" verbintenissen die niet ongewoon waren op Schokland en waartegen vooral pastoor Bartholomeus Doorenweerd zo veelvuldig maar vrijwel vruchteloos fulmineerde. Merkwaardig intussen is, dat de naam "Rueten" in Limburg gehandhaafd bleef, terwijl die op Schokland tot "Ruijten" en op Urk tot "Ruiten" verbasterde. Een blik in de telefoongids van Stevensweert zal dit bevestigen. In ieder geval: de Ruitens kunnen vanaf nu met overtuiging het Limburgs volkslied zingen: "Daar is mijn vaderland, Limburg, dierbaar oord."

Urker Schokkers opgelet!
Voor wie de Schokker afkomst aanleiding is zich te verdiepen in zijn voorgeslacht, laten wij hieronder een.schrijven volgen, ons ter hand gesteld door een der medewerkers aan de "Schokkerdag", Ab Klappe uit Eindhoven.
Schoklandvrienden,
Het opsporen van uw Schokkervoorouders en het samenstellen van een stamreeks is alleen mogelijk indien de preciese gegevens van de nakomelingen bekend zijn. Hoe ouder en uitgebreider de informatie, des te eenvoudiger is het om de juiste gegevens over uw Schokkervoorouders te vinden. Nodig zijn dus met name gegevens en informatie over uw eigen gezin, het gezin van uw ouders, grootouders, overgrootouders enz. Wenselijk is in dit verband om zowel de juiste namen als de data en plaatsen van geboorte, huwelijk en overlijden nauwkeurig over te schrijven van trouwhoekjes, etc. Vermeld daarbij zo uitgebreid mogelijk al wat u te weten kunt komen over beroepen, adressen, eventuele bijnamen .en andere bijzonderheden van de betreffende personen. Ook gegevens en wetenswaardigheden van hun kinderen ouders en schoonouders, broers, zusters en andere familieleden kunnen van belang zijn. Zet al die gegevens, bij voorkeur per gezin, op een apart blad. Indien u ons deze gegevens toezendt, dan zijn wij graag bereid u met de door ons in de afgelopen jaren reeds verzamelde informatie te helpen bij het samenstellen van de stamreeks van uw Schokker-voorouders. Met de door u toegezonden informatie helpt u ons dan mogelijk weer een stapje verder bij het opsporen van de duizenden Schokker-nakomelingen die inmiddels over de hele wereld zijn uitgezwalkt. Het gaat ons hierbij om gegevens van alle gezinnen waarvan de man of de vrouw een van de oude Schokkernamen als familienaam heeft. 

De laatste Schokkers.....
Ter gelegenheid van de Schokkerdag werd voor de bezoekers een syllabus samengesteld, die werd gedrukt op het gemeentehuis van Emmeloord en gratis door de Gemeente N.O.Polder, ter beschikking werd gesteld. Het boekwerkje bevat bijdragen van T. de Vries, T. Korf en A. van Urk. Daarin wordt o.a. het overlijden gememoreerd van de laatste op het eiland geboren Schokkers: Louwe Botter, die zijn laatste levensdagen sleet in het Proveniershuis in Kampen en Teuntje Bien die in Volendam overleed. Het einde van deze laatste generatie veteranen inspireerde Tromp Korf tot het volgende gedicht:

De laatste Schokker
De laatste Schokker is vannacht
nog onverwacht en zonder vrees
de weg gegaan van alle vlees.
Op Schokland heeft z'n wieg gestaan
en daar vandaan
liet hij als kind
z'n eiland na aan zee en wind.
Nog heugenis had hij er aan
hoe 't is gegaan
en altijd weer
kwam z'n verhaal op 't zelfde neer.
't Was schande voor de natie
die migratie en dat verdriet
verdienden toch de Schokkers niet
Nu wacht 't geslacht van 't oude land
op 't nieuwe pand,
't beloofde land,
de nieuwe aard- en Schokkeland.
De laatste Schokker is vannacht
nog onverwacht
en zonder vrees
de weg gegaan van alle vlees.

T. Korf

Bron: Stuurboord van 18-09-1985
 
Groot aantal oud-Schokkers bezocht het verlaten eiland
 
Je kon in 'De Ark' letterlijk over de hoofden lopen toen de voorzitter van de Stichting Urker Uitgaven, de heer T. de Vries, de bijeenkomst die de Schokkerdag inluidde, om kwart voor elf opende. Ongeveer driehonderd belangstellenden waren naar Urk gekomen en dat waren er aanzienlijk meer dan verwacht was.
"Toen we de plannen maakten, dachten we: misschien komen er zeventig belangstellenden. Het zijn er driehonderd geworden, terwijl we nog velen teleur moesten stellen.We zijn overdonderd door deze reactie. We hopen, dat er als gevolg van deze dag een bloeiende Schokker vereniging zal ontstaan", zou even later Stichtingssecretaris, mevrouw M.G. Cense-Pleyzier zeggen.

De nakomelingen van de laatste bewoners van Schokland, die het eiland in de vorige eeuw noodgedwongen moesten ontruimen en andere 'fans' van het verlaten eiland waren zaterdag 14 september dus massaal naar de 'bult' getogen. Zij beleefden een boeiende dag, die tot in de puntjes.verzorgd was door de Stichting Urker Uitgaven.
Enkele plaatsgenoten, die bang waren dat diverse publikaties over de voormalige Zuiderzee ergens in een lade zouden blijven liggen en daardoor voor het nageslacht verloren zouden gaan, besloten vier jaar geleden een Stichting in het leven te roepen. Deze zou zich bezig gaan houden met het uitgeven van boeken die in verband staan met het volksleven, de taal, cultuur en geschiedenisvan het Zuiderzeegebied. In die vier jaar gaf men een zevental boeken uit en volgende maand hoopt men het achtste deel te presenteren. Ditmaal was er sprake van een herdruk van het boek 'Het verlaten eiland' van de hand van de bekende historicus dr. Bouman. Hij was onder andere de auteur van het prachtige boek 'Revolutie der eenzamen'. Bij de Stichting probeert men steeds iets leuks te maken van een dergelijke presentatie. Vandaar dat men deze keer gekozen had voor het organiseren van een Schokkerdag.

Het verlaten eiland
Nadat Albert van Urk het gedicht: "Deez' eerste Schokkerdag" had voorgedragen, kwam één van de hoogtepunten van deze dag aan bod. Het was de jeugdige, in Urker klederdracht gestoken Andries Bakker, de zoon van de Stichtingspenningmeester, die het eerste exemplaar van de geïllustreerde herdruk van 'Het verlaten eiland' aanbood aan de weduwe Bouman.
De heer A. KIappe uit Eindhoven had de familieregisters nageplozen en hij was tot de ontdekking gekomen dat uit zijn stamouders die in 1718 op Schokland trouwden, achthonderdtweeëntwintig Klappes geboren werden. Het was jammer dat de heer Klappe om 'des tijds-wille' slechts tien minuten spreektijd kreeg toe gemeten, want om alle interessante dingen die hij had ontdekt te vertellen, zou hij wel tien uur nodig hebben. Nu kon hij slechts in telegramstijl zijn ontdekkingen.kwijt.

Onwettig gedoopt
De heer Klappe zei in één van de Rooms Katholieke kerkelijke archieven de aantekening gelezen te hebben dat één van zijn voorouders onwettig was gedoopt. Later waren de woorden 'onwettig gedoopt' doorgehaald. Nader onderzoek leerde hem, dat het hier een paartje betrof dat twee jaar eerder in de Gereformeerde kerk was getrouwd. Dit huwelijk werd door de Roomse kerk, waar zij hun kind lieten dopen, niet erkend. Vandaar de toevoeging onwettig. Toen het echtpaar later in de Roomse kerk overtrouwde, was de toevoeging 'onwettig' overbodig geworden.
Er was ook iemand van het voorgeslacht die bij de geboorte van zijn tiende kind tijdelijk uit de gevangenis werd losgelaten. "Dat zal dus niet zo'n hele beste geweest zijn", zo besloot de heer Klappe zijn 'tien minutenspeech'.

Bijbellezing
De heer Landsman, voormalig beheerder van het Schokker museum, had een dia-serie gemaakt van Schokland. Daarop waren onder andere de laatste bewoners van het eiland te zien. Deze dia's haalden weer veel oude herinneringen op. De heer Landsman vertelde van Harmen Smit, die thuis bijbellezingen hield en als vaste luisteraars de familie Schuurman, het kantonniersgezin uit Ens, onder de hoorders telde. Uit het verhaal bleek tevens welke moeiten het wonen op het eiland voor een gezin met zich bracht. De kinderen moesten naar de vaste wal om de school te bezoeken. Alleen in de vakantie kwamen ze enkele weken thuis. Ook voor de vrouwen was Schokland nu niet bepaald een paradijs, omdat alle voorzieningen ontbraken. Ondanks deze nadelen was vooral de heer Schuurman zeer gehecht aan het eiland. Toen hij in 1941 Schokland voorgoed verliet en zich aan de vaste wal vestigde, kon hij er maar moeilijk aan wennen dat hij zo weinig water om zich heen zag.

Dagindeling
Als besluit van het ochtendprogramma werd de bezoekers van de Schokkerdag een welvoorziene maaltijd voorgeschoteld. Naar wij vernamen, heeft men zich de vis goed laten smaken. Ook het bezoek aan Schokland, de Middelbuurt, de noordpunt met de gerestaureerde haven, de gesteententuin, de gerestaureerde ruïne van een Middeleeuwse kerk op de zuidpunt en de tocht door Urk vielen in de smaak. Ondanks de regenbuien heeft men volop genoten. Het Stichtingsbestuur is vol lof over de medewerking van de gemeente Noordoostpolder en de beheerder van het museum op Schokland, de heer Oosterhof.
De heer Tr. Korf, bestuurslid van 'Urker Uitgaven', vatte na afloop het gebeuren op 14 september samen met de woorden: "Het was grandioos".

Bron: Het Urkerland van 20-09-1985