• Slideheader0
  • Slideheader1
  • Slideheader10
  • Slideheader11
  • Slideheader12
  • Slideheader13
  • Slideheader14
  • Slideheader15
  • Slideheader16
  • Slideheader17
  • Slideheader18
  • Slideheader19
  • Slideheader2
  • Slideheader20
  • Slideheader21
  • Slideheader22
  • Slideheader23
  • Slideheader24
  • Slideheader25
  • Slideheader26
  • Slideheader27
  • Slideheader28
  • Slideheader29
  • Slideheader3
  • Slideheader30
  • Slideheader31
  • Slideheader4
  • Slideheader5
  • Slideheader6
  • Slideheader7
  • Slideheader8
  • Slideheader9
  • Slideheader32
  • Slideheader33
  • Op 22 februari overleed ons erelid Frans de Boer uit Dronten op 85-jarige leeftijd. Franciscus Wilhelmus Johannes de Boer is geboren in Stad Vollenhove op 22 juli 1929. Hij groeide op in een vissersgezin en verloor al op jonge leeftijd zijn vader. In 1957 trouwde hij met Marie Dierkes. Het jonge paar vertrok naar de Noordoostpolder en kwam in 1963 in Dronten terecht.
  • Frans heeft vanaf de oprichting van onze vereniging veel voor ons betekent. Hij was bestuurslid van 5 oktober 1985 t/m 7 november 1987 en aansluitend secretaris t/m 31 augustus 1990. Voor zijn verdiensten werd hij op 3 september 1993 tot erelid benoemd.
    Na een eucharistieviering in de Ludgeruskerk te Dronten vond op 27 februari in Lelystad de crematie plaats. Bij de crematie sprak onze voorzitter, Theo Grootjen, namens de Schokkervereniging de volgende woorden: 

Marie, kinderen, kleinkinderen, familie en overige aanwezigen.
Het is mij een eer om hier bij het afscheid van Frans de Boer namens de Schokkervereniging het woord te mogen voeren. Want het mag duidelijk zijn, Frans was een Schokkernazaat in hart en nieren en lid van de Schokkervereniging vanaf het eerste moment.
Zo las ik in de krant het “Urkerland” van 20 september 1985 het volgende:
Er zijn plannen om te komen tot de oprichting van een vereniging van afstammelingen van de bewoners van het eiland Schokland. De oprichtingsvergadering is op zaterdag 5 oktober om half elf in het museum Schokland. Het voorlopig bestuur bestaat uit de heren De Boer uit Dronten, Diender uit Kampen, van Kooten uit Amsterdam, Van der Waag uit Kudelstaart en Bien uit Kampen.
Anders gezegd: Frans was al actief voor de Schokkervereniging voordat de vereniging was opgericht. En niemand vond dat vreemd omdat ze wisten dat Frans al jaren eerder onderzoek deed in het Frans Walkate Archief te Kampen naar alles wat met Schokland en de Schokkers te maken had.
Geen wonder dat Frans na de oprichting van de vereniging lid werd van het eerste bestuur. Eerst als bestuurlid en daarna als secretaris. En nu nemen we afscheid van hem als laatste lid van dat eerste bestuur.
Frans was een actief bestuurslid die bij meerdere activiteiten betrokken was, waaronder het in 1987 organiseren van een expositie over Schokland in dat eerder genoemde Frans Walkate Archief.
Geen wonder dat het toenmalig bestuur in 1993 heeft besloten Frans te benoemen tot erelid van onze vereniging.
Mijn persoonlijke eerste ervaring met Frans was in 2006.  En ik moest er direct aan denken toen ik te horen kreeg dat Frans was overleden. Ik was net benoemd tot voorzitter toen Frans mij aansprak met de woorden: Grootjen wil jij eens proberen te regelen dat de Schokkernazaten de as van hun gecremeerde familieleden kunnen verstrooien op Schokland. Dat gebeurt nu al illegaal, maar er zijn meerdere leden van de vereniging die dat graag op een nette en legale wijze zouden willen doen. En door Frans op pad gestuurd is mij dat gelukt. Schokkernazaten kunnen nu een vergunning krijgen om as te verstrooien binnen het hek van de katholieke begraafplaats op de noordpunt van het voormalig eiland. En soms als ik daar ben en zie dat er een bos bloemen is bevestigd bij een van de Schokkernamen die in dat hek staan, dan denk ik bij mij zelf, dat was een goed idee Frans, daar heb je velen een groot plezier mee gedaan.
Ik zou willen eindigen met een lied geschreven door Henk Loos voor de Herbegrafenis (2003) van de Schokker beenderen in de kerkruïne op de zuidpunt:

Het is tijd te gaan nu.  Haal maar op je anker, haal maar op je anker, ’t is nu varens tij.
Zet wat zeilen bij nu. Haal maar op je breefok, haal maar op je breefok, ’t is nu varenstij,
Zet haar op de koers nu. Haal maar op je kluiver, haal maar op je kluiver, ’t is nu varenstij.
Golven slaan over nu. Haal maar op je stormzeil, haal maar op je stormzeil ,op het avondtij.
Als mijn dagen op zijn: haal mij naar Uw hemel, haal mij naar Uw hemel, Heer wees mij nabij.
Het is tijd te gaan nu. Haal maar op je anker, haal maar op je anker, ’t is nu varenstij.
 
Een goede vaart  Frans.

(tot zover de woorden van Theo Grootjen)

Janny Rieff in gesprek met Frans de Boer in 2010
Ons Schokkerportret in dit jubileum nummer. Wie zal dat zijn? Na­tuurlijk hebben we gekeken naar onze leden van het eerste uur, wie waren erbij op die bijzondere eerste Schokkerdag, de 14e september 1985. Op uitnodiging van de Urkers, maar op het “Land ons vaad’ren”, kwamen de Schokkernazaten toen bij elkaar, en als één grote familie kwamen ze ook “thuis”. Een uniek gebeuren. Wij Schokkers gaan ons verenigen, zo stond het in het eerste nummer van Het Schokker Erf.
Wie waren erbij die dag? Wie zal ik vragen voor het Schokkerpor­tret? En dan komt de weemoed... Velen van toen, ook leden van het eerste bestuur, zijn niet meer onder ons. We zullen ze de komende Schokkerdag zeker gedenken. Wie is er wel? Wie is één van de dra­gers geweest van dat eerste begin en is anno 2010 nog lid van onze vereniging?
“Frans de Boer,”zei onze redacteur Dick Bruins, “daar moet je naar toe!” En natuurlijk had ik daar wel oren naar en dacht: dat wordt een mooi portretje, daar heb ik zin in, en zo belde ik Frans.
Frans zei: “Ach ik hoef er niet zo nodig in, bovendien ik heb er al eens ingestaan.” Maar niet in het Jubileumnummer zei ik, en dat ging vast ook niet over het begin van de Schokkervereniging. Ik mocht komen. Ik heb, voor ik ging, natuurlijk zijn portretje van toen nog even opgezocht. Een mooi portretje, Thijs Jansen schreef het. Hij kon de Schokkers zo prachtig neerzetten! Thijs die we zo missen op de Schokkerdagen. Ik hoef wat Thijs schreef ook niet te herhalen. U vindt het “portretje” in nummer 33A van september 1996. Lees het nog maar eens na...
Ja, en dan nu mijn gesprekje met het echtpaar Frans en Marie de Boer. Ze wonen nog steeds in de Karveelstraat 30 in Dronten en ze zijn nog steeds zeer gastvrij. Ze hebben intussen een paar mooie kleinkinderen gekregen. Frans is net 81 geworden, Marie is iets jon­ger. En ze zijn nog heel goed te pas, en daar zijn ze trots op, maar ze zijn vooral ook dankbaar.
Ja, Frans was er bij, bij de oprichting van onze vereniging. Hij was lid van het eerste bestuur, en ook al zou hij dat zelf nooit zeggen, hij heeft zeker in de aanloop naar het ontstaan van de Schokkervereni­ging een belangrijke taak vervuld. Frans was ook al vóór het bestaan van de Schokkervereniging een enthousiast zoeker naar alles wat met Schokland en de Schokkers te maken had.
Hij was een netwerker, een verbinder, een inspirator. Ik denk dat dit zijn grote kracht was, en nog steeds is. Een man die de juiste mensen op een onopvallende manier bij elkaar wist te brengen, of het nou pastoor Gasman was, of professor Bouman. Vaak zat hij in het Wal­kate-archief in Kampen, waar hij zocht en vond, en dan uren- en urenlang overschreef met carbonpapier tussen de blaadjes. Frans kreeg de juiste mensen en de juiste informatie bij elkaar, zodat de Schokkervereniging kon groeien en bloeien.
Frans zelf zei het zo: “Als je in stilte zorgt dat er genoeg vitamine L(iefde) is, dan komt het goed, dat heb ik al zo vaak in mijn leven zien gebeu­ren.”
Ja, dat eerste bestuur... Het kon er warm maar ook heftig aan toe gaan. Frans heeft goede herinneringen: “Jan Bien gaf mij bij de op­richting lachend lidnummer 100, en dat nummer heb ik nog steeds.”
Het eerste Schokker Erf kwam er, het had een rode kaft. Ja, knalrood!
Toen ik er een beetje verlangend naar keek, zei Frans: “Ik heb er twee van, dus neem maar mee.” Dat is dus vitamine L.
Natuurlijk wil ik van Frans horen hoe hij de toekomst ziet, de toe­komst van de Schokkervereniging. “Natuurlijk hebben we toe­komst!”, zei hij. “Als we maar in staat zijn de volgende generaties er bij te houden, en dat is een taak voor alle leden. Wij moeten onze nakomelingen meenemen in onze herinneringen, in onze trots. Mee­nemen naar de plek van onze gezamenlijke wortels.”
Frans gaf zijn neef een abonnement op Het Schokker Erf cadeau. Voor één jaar, en die neef is natuurlijk lid gebleven, een enthousiast lid. Hij slaat geen Schokkerdag over. Wat zou het geweldig zijn als alle leden een of meer van hun nakomelingen lid zouden maken van onze vereniging!
Ja, Frans, als we de nieuwe generatie zoals jij het noemde, AIDA mee konden geven. A= aandacht, I= interesse, D=desire (verlangen), A= actie. Wat zou dat geweldig zijn!
Frans de Boer, erelid van de Schokkervereniging, bedankt voor wat je deed. Bedankt voor deze inspirerende morgen. Net als Thijs Jansen 15 jaar geleden, ben ook ik de tijd vergeten. Maar je had ook zoveel moois te vertellen, gewoon te veel om op te schrijven.
Ik wens jou en je vrouw Marie nog veel goede jaren toe en nog veel Schokkerdagen. We zien jullie in september ook vast en zeker.
 
Janny Rieff. 
Schokker Erf 75, p40-43
 

CookiesAccept

Deze website maakt gebruik van cookies.

Leer meer

Ik begrijp het!
Cookiewet: regels en richtlijnen
Websites moeten bezoekers informeren als zij cookies willen plaatsen. De bezoeker moet daarvoor toestemming geven. Dat geldt alleen voor cookies die surfgedrag bijhouden.

De regels voor cookies staan in de Telecommunicatiewet.

Functionele cookies uitgezonderd
Websites hebben geen toestemming nodig voor cookies die nodig zijn om een dienst of webshop te laten functioneren. Dit zijn bijvoorbeeld bestanden die bijhouden wat er in een winkelwagentje zit.

Versoepeling voor analytische cookies
Op dit moment moeten websites ook voor analytische cookies toestemming vragen. De minister van Economische Zaken wil het verplicht vragen van toestemming voor analytische cookies afschaffen.

Websites gebruiken analytische cookies om bezoekersaantallen bij te houden. Ze hebben nauwelijks gevolgen voor de privacy. Wel zorgen ze vaak voor ongewenste pop-ups waarin om toestemming wordt gevraagd.

Door de geplande versoepeling hoeft een website alleen om toestemming te vragen als dit ook echt nodig is om de privacy te beschermen. Dat kan ook bij analytische cookies in sommige gevallen nodig zijn. Bijvoorbeeld als de verzamelde statistische gegevens ook worden gebruikt voor het opbouwen van bezoekersprofielen.

Tracking cookies: altijd toestemming vereist
Bij het plaatsen van zogenaamde ‘tracking cookies’ moet een website de bezoeker altijd informeren en toestemming vragen. Tracking cookies worden gebruikt om individueel surfgedrag bij te houden en om profielen op te stellen. Dat heeft grotere gevolgen voor de bescherming van privacy. Naast de Telecomwet is ook de Wet bescherming persoonsgegevens op deze cookies van toepassing.