De jaarlijkse Schokkerdag werd dit jaar gehouden op 3 september in Nijkerk, in het gezellige Koetshuis van zalencentrum Spoorzicht. Rond 1860 werd Spoorzicht gebouwd, toen de spoorlijn van Amersfoort naar Zwolle werd aangelegd, een lijn die ook Nijkerk aandeed. Het pand deed dienst als stalhouderij, smederij en koetshuis, en was tevens een pleisterplaats voor de postkoets van Groningen naar Brussel. Uit die tijd zijn veel antieke spullen behouden gebleven, die nog overal in de diverse zalen terug zijn te vinden.
Aanvankelijk dreigde de opkomst voor de Schokkerdag wat matig te zijn, maar kort voor de grote dag besloten toch veel Schokkernazaten alsnog zich op te geven. En dus stroomden zo rond tien uur 's ochtends ruim 200 mensen de zaal binnen. Er was natuurlijk koffie of thee met een versnapering om even bij te komen van de reis naar Nijkerk, en tot kwart voor elf was er nog volop gelegenheid om links en recht nog wat bij te kletsen met oude bekenden of familieleden.
Toen was het tijd voor het serieuzere werk, de ledenvergadering, een vast onderdeel van de Schokkerdag. Naast de gebruikelijke onderwerpen werd uitgebreid stilgestaan bij de ernstige ziekte van onze penningmeester Jan de Wit. In overleg met zijn vrouw is besloten dat het noodzakelijk is een andere penningmeester te zoeken. En vind die maar eens zo gauw....
Co Smit, die secretaris van de Schokkervereniging was in de jaren 1996-2002, had kennelijk zo'n goede herinneringen aan die tijd, dat hij had laten weten weer beschikbaar te zijn voor die functie. Zo'n ervaren man kun je niet laten lopen, dus werd Co met algemene instemming benoemd als secretaris. Hij zal tevens de komende tijd fungeren als penningmeester, tot er een geschikte opvolger voor de zieke Jan de Wit gevonden wordt.
Er werd met enige weemoed afscheid genomen van Ine Koridon-Ritsema, die sinds 2002 secretaris is geweest, en sinds 2004 ook nog de redactie van Het Schokker Erf - Nieuws er bij deed. Als opvolger op de redactie werd benoemd Dick Bruins uit Zevenhoven, die tevens als algemeen bestuurlid zal functioneren.
Enkele jaren geleden, in Enkhuizen, werd ikzelf benoemd als lid van verdienste van de Schokkervereniging. Nu was, zeer terecht, de beurt aan Janny Rieff-Grootjen, die wij natuurlijk allemaal kennen als Jannetje, de vrouw in Schokker dracht, die zo ontroerend kan vertellen en zingen over haar Schokland. Helaas kon ze, wegens andere verplichtingen, niet aanwezig zijn om de bijbehorende oorkonde in ontvangst te nemen.
Verrassend was het praatje van dhr. Timo Ridder, een kenner van de historie van Nijkerk, die vertelde dat pastoor Terschouw, de laatste pastoor van Schokland, in Nijkerk begraven lag. Ook was er in de plaatselijke pastorie onder meer nog een kast te vinden die de pastoor meegenomen zou hebben van Schokland. En verrassend was zeker het schilderij dat dhr. Ridder meegenomen had: een portret van pastoor Terschouw!
Daarna was er tijd om de onderlinge banden weer eens wat aan te halen, daarna werd er gegeten, en toen dat alles achter de rug was kon de binnenstad van Nijkerk nader bekeken worden. En dat viel niet tegen, want Nijkerk is een gezellig plaatsje. Op het plein in het centrum was toevallig een grote rommel- en boekenmarkt, en daar waren dus veel Schokker-nazaten te vinden. Ikzelf en mijn zus Willy gingen ook nog even kijken op het vlakbijgelegen kerkhof of de laatste Schokker pastoor er inderdaad nog lag. En hij lag er dus nog, onder een grote zerk, in gezelschap van nog enkele ander pastoors van Nijkerk.
Om half vier was bijna iedereen weer terug (behalve de verdwaalde moeder van Lammie van de ledenadministratie, maar zij werd gelukkig al gauw weer teruggevonden). Veel indruk maakte het Schokkerkoor uit Kampen, dat ruimschoots de gelegenheid kreeg om te laten horen hoe mooi ze kunnen zingen over Schokland en de Zuiderzee. Er kon weer volop gebuurt en gekletst worden, er werd nog wat gegeten, en om half zeven sloot voorzitter Jan Diender deze geslaagde Schokkerdag af.
Bruno Klappe
Aanvankelijk dreigde de opkomst voor de Schokkerdag wat matig te zijn, maar kort voor de grote dag besloten toch veel Schokkernazaten alsnog zich op te geven. En dus stroomden zo rond tien uur 's ochtends ruim 200 mensen de zaal binnen. Er was natuurlijk koffie of thee met een versnapering om even bij te komen van de reis naar Nijkerk, en tot kwart voor elf was er nog volop gelegenheid om links en recht nog wat bij te kletsen met oude bekenden of familieleden.
Toen was het tijd voor het serieuzere werk, de ledenvergadering, een vast onderdeel van de Schokkerdag. Naast de gebruikelijke onderwerpen werd uitgebreid stilgestaan bij de ernstige ziekte van onze penningmeester Jan de Wit. In overleg met zijn vrouw is besloten dat het noodzakelijk is een andere penningmeester te zoeken. En vind die maar eens zo gauw....
Co Smit, die secretaris van de Schokkervereniging was in de jaren 1996-2002, had kennelijk zo'n goede herinneringen aan die tijd, dat hij had laten weten weer beschikbaar te zijn voor die functie. Zo'n ervaren man kun je niet laten lopen, dus werd Co met algemene instemming benoemd als secretaris. Hij zal tevens de komende tijd fungeren als penningmeester, tot er een geschikte opvolger voor de zieke Jan de Wit gevonden wordt.
Er werd met enige weemoed afscheid genomen van Ine Koridon-Ritsema, die sinds 2002 secretaris is geweest, en sinds 2004 ook nog de redactie van Het Schokker Erf - Nieuws er bij deed. Als opvolger op de redactie werd benoemd Dick Bruins uit Zevenhoven, die tevens als algemeen bestuurlid zal functioneren.
Enkele jaren geleden, in Enkhuizen, werd ikzelf benoemd als lid van verdienste van de Schokkervereniging. Nu was, zeer terecht, de beurt aan Janny Rieff-Grootjen, die wij natuurlijk allemaal kennen als Jannetje, de vrouw in Schokker dracht, die zo ontroerend kan vertellen en zingen over haar Schokland. Helaas kon ze, wegens andere verplichtingen, niet aanwezig zijn om de bijbehorende oorkonde in ontvangst te nemen.
Verrassend was het praatje van dhr. Timo Ridder, een kenner van de historie van Nijkerk, die vertelde dat pastoor Terschouw, de laatste pastoor van Schokland, in Nijkerk begraven lag. Ook was er in de plaatselijke pastorie onder meer nog een kast te vinden die de pastoor meegenomen zou hebben van Schokland. En verrassend was zeker het schilderij dat dhr. Ridder meegenomen had: een portret van pastoor Terschouw!
Daarna was er tijd om de onderlinge banden weer eens wat aan te halen, daarna werd er gegeten, en toen dat alles achter de rug was kon de binnenstad van Nijkerk nader bekeken worden. En dat viel niet tegen, want Nijkerk is een gezellig plaatsje. Op het plein in het centrum was toevallig een grote rommel- en boekenmarkt, en daar waren dus veel Schokker-nazaten te vinden. Ikzelf en mijn zus Willy gingen ook nog even kijken op het vlakbijgelegen kerkhof of de laatste Schokker pastoor er inderdaad nog lag. En hij lag er dus nog, onder een grote zerk, in gezelschap van nog enkele ander pastoors van Nijkerk.
Om half vier was bijna iedereen weer terug (behalve de verdwaalde moeder van Lammie van de ledenadministratie, maar zij werd gelukkig al gauw weer teruggevonden). Veel indruk maakte het Schokkerkoor uit Kampen, dat ruimschoots de gelegenheid kreeg om te laten horen hoe mooi ze kunnen zingen over Schokland en de Zuiderzee. Er kon weer volop gebuurt en gekletst worden, er werd nog wat gegeten, en om half zeven sloot voorzitter Jan Diender deze geslaagde Schokkerdag af.
Bruno Klappe