In een opperbeste stemming, bij stralend mooi weer, reden wij naar Urk. We hadden er weer zin in. Gezien het programma beloofde het dan ook weer een fijne dag te worden. Het was kwart over negen en de eerste gasten arriveerden al in het partycentrum. Als je dan de diverse begroetingen hoort en ziet van mensen die elkaar weerzien, dan heeft het echt veel weg van één familie.
De zaal in het partycentrum ‘De Koningshof’ was gezellig ingericht. Aan de zijkant was een interessante expositie ingericht, dit bleek een attente bijdrage van ons lid Auke Weerstand. De muzikant was reeds bezig zich te installeren. De eerste ‘Schokkers’ zochten een mooie plaats. Om tien uur was de zaal vol en kon de voorzitter tevreden vaststellen dat de belangstelling voor deze Schokkerdag weer groot was.
De traditionele jaarvergadering verliep vervolgens vlot. Het belangrijkste agendapunt was de bestuursverkiezing. Thijs en Ineke Jansen, respectievelijk penningmeester en bestuurslid belast met de ledenadministratie traden af. De voorzitter sprak zijn dank uit voor hun beider inzet voor de vereniging. Hij drukte dit vervolgens uit bloemen, een flesje en cadeaubonnen.
De kandidaten voor deze bestuursfuncties, Willem van Eerde en Lammie Eeken-Beekhuis, werden vervolgens bij acclamatie geïnstalleerd.
Na de vergadering heette de burgemeester van Urk, dhr. Schutte, de Schokkers welkom in zijn gemeente. In zijn toespraak benadrukte hij de verwantschap van Schokkers en Urkers, de bewoners van de vroegere buur-eilanden Schokland en Urk. Hij roemde de inzet van de Schokkervereniging bij het bewaren en doorgeven van de cultuur-historie van de vroegere bewoners van Schokland. Hij hoopte dat de Schokkers een plezierige dag zouden hebben op Urk. De voorzitter overhandigde hierop een replica van het beeldje ‘de ontruiming’. Hij sprak de wens uit dat dit een plaats zou krijgen in de nieuwe werkkamer van de burgemeester.
Vervolgens kreeg de voorzitter van de ‘Stichting Urker Uitgaven’ het woord. Deze introduceerde een nieuw uitgebracht boek: ‘Schokland, op de golven van de tijd’ door Albert van Urk. Hij bood hierna een boek aan, aan de voorzitter van de Schokkervereniging en aan de burgemeester van Urk. Voor de hierna volgende verkoop in de hal bestond vervolgens een zeer grote belangstelling.
Het officiële gedeelte was hiermee afgesloten. De bar ging open, de muzikant maakte muziek en de aanwezigen praatten wat bij. Het was enorm gezellig, overal zag je mensen elkaar aanspreken en begroetten. De tijd vloog om, voor je het wist was het tijd voor de lunch. De hostess nodigde de aanwezigen, tafel voor tafel, uit om naar het lopend buffet te komen. Nu bleek dat men op Urk weet wat lekker is. Gebakken scholfilet, belegde broodjes en een keuze uit diverse dranken. Kort gezegd, prima verzorgd!
Na de lunch stond een bus van IJsseltours klaar om de gasten naar het centrum van Urk te brengen. Hij pendelde vanaf 13.00 uur regelmatig heen en weer tussen het centrum en het partycentrum.
Aangezien het weer nog steeds uitstekend was, was het prettig wandelen en winkelen op Urk. Ook de terrasjes en de bankjes aan de haven waren druk bezet.
Wij besloten, na een wandeling door de smalle straatjes van Urk, tot een bezoek aan het museum ‘’t Ouwe Road Eus’. Binnengekomen bleek dat we niet de enigen zijn. Veel wat er te zien is gaat over de visserij, hoe kan het ook anders. Er zijn veel gebruiksvoorwerpen te zien uit vroeger jaren. Mijn vrouw en schoonzuster zagen hun jeugd hier weer terug. Mijn schoonvader, Piet van der Molen (de Schokker), viste op het IJsselmeer. Zij hebben dus vroeger veel katoen moeten klossen etc.
Vervolgens brachten we een bezoek aan het vissersmonument. Dit is een monument ter nagedachtenis aan de omgekomen Urker vissers, een indrukwekkend iets. De namen van de omgekomen vissers zijn hier vermeld. Ook komen enkele Schokker namen voor op dit monument. Opvallend zijn de namen van 11-, 12- en 13-jarigen, ja zelfs één 10-jarige. Hieruit blijkt wel dat er aan het einde van de vorige eeuw voor onze voorouders maar een zeer korte jeugd was weggelegd. Er moest al heel vroeg worden aangepakt.
Om vier uur was ieder weer terug in het partycentrum. De groep ‘Leuster’ bracht enkele liedjes in het Urker dialect. Iets wat door de aanwezigen zeer op prijs werd gesteld, getuige het applaus. De voorzitter bood de drie muzikanten/zangers als dank een fles ‘met alcoholische’ inhoud aan.
Vervolgens brachten twee vrouwen in klederdracht een stuk. Het waren Alie Weerstand en Trijntje van Eerde, twee bekende leden van onze vereniging. Na hun verhaal, in Urker dialect, wisten zij de zaal over te halen tot het zingen van de liederen: ‘Ik heb u lief mijn Schokkeland’ en ‘Schokland, droomland’.
De stemming zat er nu goed in. Dit bleek toen het aanwezige deel van het koor uit Kampen, aangevuld met enkele andere aanwezigen, het lied: ‘Schokland, het land der vaad’ren’ ten gehore bracht. Vervolgens bracht de muzikant diverse meezingers ten gehore, en meegezongen werd er. Aan iemand die nog nooit een Schokkerdag heeft bezocht is het misschien wat moeilijk om deze sfeer te beschrijven. Het is echter niet verwonderlijk dat een grote groep vaste bezoekers enthousiast is over deze Schokkerdagen.
Om half zes werd de koffie met een broodje geserveerd. Tot verdriet van velen naderde het einde van deze Schokkerdag alweer. De voorzitter blikte terug op deze mooie dag en sprak de hoop uit dat ieder het naar zijn/haar zin heeft gehad. Hij hoopte iedereen volgend jaar op de nieuwjaarsreceptie en op de Schokkerdag terug te zien en wenste de nieuwjaarsreceptie en op de Schokkerdag terug te zien en wenste ieder wel thuis.
Co Smit, Schokker Erf 42A, november 1999
De zaal in het partycentrum ‘De Koningshof’ was gezellig ingericht. Aan de zijkant was een interessante expositie ingericht, dit bleek een attente bijdrage van ons lid Auke Weerstand. De muzikant was reeds bezig zich te installeren. De eerste ‘Schokkers’ zochten een mooie plaats. Om tien uur was de zaal vol en kon de voorzitter tevreden vaststellen dat de belangstelling voor deze Schokkerdag weer groot was.
De traditionele jaarvergadering verliep vervolgens vlot. Het belangrijkste agendapunt was de bestuursverkiezing. Thijs en Ineke Jansen, respectievelijk penningmeester en bestuurslid belast met de ledenadministratie traden af. De voorzitter sprak zijn dank uit voor hun beider inzet voor de vereniging. Hij drukte dit vervolgens uit bloemen, een flesje en cadeaubonnen.
De kandidaten voor deze bestuursfuncties, Willem van Eerde en Lammie Eeken-Beekhuis, werden vervolgens bij acclamatie geïnstalleerd.
Na de vergadering heette de burgemeester van Urk, dhr. Schutte, de Schokkers welkom in zijn gemeente. In zijn toespraak benadrukte hij de verwantschap van Schokkers en Urkers, de bewoners van de vroegere buur-eilanden Schokland en Urk. Hij roemde de inzet van de Schokkervereniging bij het bewaren en doorgeven van de cultuur-historie van de vroegere bewoners van Schokland. Hij hoopte dat de Schokkers een plezierige dag zouden hebben op Urk. De voorzitter overhandigde hierop een replica van het beeldje ‘de ontruiming’. Hij sprak de wens uit dat dit een plaats zou krijgen in de nieuwe werkkamer van de burgemeester.
Vervolgens kreeg de voorzitter van de ‘Stichting Urker Uitgaven’ het woord. Deze introduceerde een nieuw uitgebracht boek: ‘Schokland, op de golven van de tijd’ door Albert van Urk. Hij bood hierna een boek aan, aan de voorzitter van de Schokkervereniging en aan de burgemeester van Urk. Voor de hierna volgende verkoop in de hal bestond vervolgens een zeer grote belangstelling.
Het officiële gedeelte was hiermee afgesloten. De bar ging open, de muzikant maakte muziek en de aanwezigen praatten wat bij. Het was enorm gezellig, overal zag je mensen elkaar aanspreken en begroetten. De tijd vloog om, voor je het wist was het tijd voor de lunch. De hostess nodigde de aanwezigen, tafel voor tafel, uit om naar het lopend buffet te komen. Nu bleek dat men op Urk weet wat lekker is. Gebakken scholfilet, belegde broodjes en een keuze uit diverse dranken. Kort gezegd, prima verzorgd!
Na de lunch stond een bus van IJsseltours klaar om de gasten naar het centrum van Urk te brengen. Hij pendelde vanaf 13.00 uur regelmatig heen en weer tussen het centrum en het partycentrum.
Aangezien het weer nog steeds uitstekend was, was het prettig wandelen en winkelen op Urk. Ook de terrasjes en de bankjes aan de haven waren druk bezet.
Wij besloten, na een wandeling door de smalle straatjes van Urk, tot een bezoek aan het museum ‘’t Ouwe Road Eus’. Binnengekomen bleek dat we niet de enigen zijn. Veel wat er te zien is gaat over de visserij, hoe kan het ook anders. Er zijn veel gebruiksvoorwerpen te zien uit vroeger jaren. Mijn vrouw en schoonzuster zagen hun jeugd hier weer terug. Mijn schoonvader, Piet van der Molen (de Schokker), viste op het IJsselmeer. Zij hebben dus vroeger veel katoen moeten klossen etc.
Vervolgens brachten we een bezoek aan het vissersmonument. Dit is een monument ter nagedachtenis aan de omgekomen Urker vissers, een indrukwekkend iets. De namen van de omgekomen vissers zijn hier vermeld. Ook komen enkele Schokker namen voor op dit monument. Opvallend zijn de namen van 11-, 12- en 13-jarigen, ja zelfs één 10-jarige. Hieruit blijkt wel dat er aan het einde van de vorige eeuw voor onze voorouders maar een zeer korte jeugd was weggelegd. Er moest al heel vroeg worden aangepakt.
Om vier uur was ieder weer terug in het partycentrum. De groep ‘Leuster’ bracht enkele liedjes in het Urker dialect. Iets wat door de aanwezigen zeer op prijs werd gesteld, getuige het applaus. De voorzitter bood de drie muzikanten/zangers als dank een fles ‘met alcoholische’ inhoud aan.
Vervolgens brachten twee vrouwen in klederdracht een stuk. Het waren Alie Weerstand en Trijntje van Eerde, twee bekende leden van onze vereniging. Na hun verhaal, in Urker dialect, wisten zij de zaal over te halen tot het zingen van de liederen: ‘Ik heb u lief mijn Schokkeland’ en ‘Schokland, droomland’.
De stemming zat er nu goed in. Dit bleek toen het aanwezige deel van het koor uit Kampen, aangevuld met enkele andere aanwezigen, het lied: ‘Schokland, het land der vaad’ren’ ten gehore bracht. Vervolgens bracht de muzikant diverse meezingers ten gehore, en meegezongen werd er. Aan iemand die nog nooit een Schokkerdag heeft bezocht is het misschien wat moeilijk om deze sfeer te beschrijven. Het is echter niet verwonderlijk dat een grote groep vaste bezoekers enthousiast is over deze Schokkerdagen.
Om half zes werd de koffie met een broodje geserveerd. Tot verdriet van velen naderde het einde van deze Schokkerdag alweer. De voorzitter blikte terug op deze mooie dag en sprak de hoop uit dat ieder het naar zijn/haar zin heeft gehad. Hij hoopte iedereen volgend jaar op de nieuwjaarsreceptie en op de Schokkerdag terug te zien en wenste de nieuwjaarsreceptie en op de Schokkerdag terug te zien en wenste ieder wel thuis.
Co Smit, Schokker Erf 42A, november 1999