Jan Tol is een rasechte Volendammer en op zaterdag 2 september wandelde hij zo rond half tien naar het AMVO-gebouw in zijn woonplaats. Hij wist dat er altijd wel wat te doen was, maar nu viel het hem op dat er veel personenauto's aankwamen, waaruit allerlei verschillende mensen stapten. Ze schenen elkaar wel goed te kennen, veel grijze kopjes negen naar elkaar om een kusje te geven. Jan werd nieuwsgierig, temeer daar er om 10.00 uur ook nog een bus van Bangma uit Emmeloord aankwam. Daar rolden ook nog eens een vijftigtal mensen uit en allen gingen het AMVO gebouw binnen. Daar moest Jan het zijne van hebben, hij ging ook naar binnen, zag daar aan lange tafels gezeten, het hele gezelschap, aangenaam kletsend en keuvelend bij elkaar in die mooie zaal, bediend door Volendamse meisjes in klederdracht. Ze serveerden koffie met cake. Jan ging een beetje achteraf zitten en wachtte op de dingen die kwamen. Hij had al lang in de gaten dat dit een feestdag was van de Schokkervereniging, daar had hij zijn moeder wel eens over horen praten.

Om klokslag 10.30 uur opende de voorzitter, Ben Kroes de jaarvergadering, hij vertelde dat de vereniging nu 10 jaar bestond en verzocht de aanwezige ereleden Mevr. Els van der Waag en de heer Frans de Boer, op te staan om zich aan den volke te tonen. Vervolgens memoreerde hij het andere erelid, Ab Klappe, die jammer genoeg niet aanwezig kon zijn omdat hij slecht ter been was.
Hij vertelde nog iets over het afgelopen jaar. Jan hoorde dat ze op Koninginnedag in 1994 op de markt in Emmeloord hadden gestaan en dat hij Willem Alexander eens even had verteld dat zijn voorouder Willem III de opdracht had gegeven het eiland Schokland te ontruimen.
De Koggedag in Kampen was bezocht, het Schokkernieuws verschijnt in een andere vorm en daarin hadden ze voor f. 2400,- advertenties verkocht. Ben Kroes houdt ook lezingen over Schokland en daar verdient hij ook wat mee voor de vereniging. Ze vergaderen op Schokland, althans het bestuur en de officiële plaats van de vereniging is weer Schokland. En zo hoort het ook want er werd danig voor geklapt. Van de Soroptimisten hadden ze f.11.000,-- gekregen en daar hadden ze Schokker zomercostuums voor gekocht van Puck van der Zwan om in het museum te plaatsen.
Ben vroeg één minuut stilte voor de overledenen en daarna wees hij op het gevaar van vergrijzing, 't is ook overal hetzelfde. Hij riep de aanwezigen op om kinderen en kleinkinderen mee te nemen. De secretaris, Theun Veenstra, las de notulen voor van de vorige jaarvergadering en de heer Raymond van Kooten werd alsnog tot erelid benoemd. Van Kooten stak meteen van wal met een verhaal over de 'beenderen' en zei dat hij gehoord had dat de afstammelingen van de Schokkers een kaakafwijking zouden hebben, hij opperde dat ze daardoor beter konden drinken. Sommige aanwezigen in de zaal probeerden hierop direct hun kaken uit, er was heel wat gekraak te horen. Jan voelde ook eens aan zijn kaak. Van Kooten vertelde ook nog dat op dat oude kerkhof veel drenkelingen waren begraven en dat de legende wilde dat als er vuurvliegjes boven de graven stilhielden, er een Schokker in het graf lag en als ze door vlogen dan betrof het een drenkeling.

De statuten moesten ook worden gewijzigd. Er ontstond een discussie, waar Jan niets van begreep, over stemrecht van jeugdleden, of 18 of 16 of misschien 17 jaar. Jan wist het niet meer, ene mevrouw Gillot bracht met haar vragen de voorzitter zelfs een beetje in het nauw, maar het liep goed af. Op 18 september zullen de statuten in een tweede ledenvergadering op Schokland aangenomen worden, dat zal wel zo horen, dacht Jan. Er kwam nog een rondvraag en er werd wat heen en weer gepraat en toen sloot Ben Kroes de vergadering.
De gasten waren hierna vrij om naar het Volendams museum te gaan, Jan dacht ik ga ook mee en zag dat Wim Keizer veel moeite deed om de mensen zo goed mogelijk het museum te laten zien. Jan wist als Volendammer, dat het museum mooi is uitgebreid met die voorstellingen van sigarenbandjes en de afdeling van Volendam tijdens de oorlog. Veel bezoekers waren enthousiast over dit museum.

Het bezoek maakte dorstig en ook Jan ging zich in het gebouw wat verpozen, ondertussen waren de tafels in die mooie zaal met de schilderingen rondom, gedekt en een ieder nam plaats om te genieten van een heerlijke lunch.

Ben riep een mevrouw Das uit Pennsylvania bij zich, ja hoe is zoiets mogelijk. Dat je Volendammers over de hele wereld tegenkomt is gewoon, maar Schokkers?
Het werd steeds gezelliger, de muziek begon om 13.45 uur en in de hoek hoorde Jan een gezelschap heel gevoelig 'Droomland' zingen. Er kwam zelfs een echt programma, René Korf begon met onbekende meezingers en dat had hij kunnen weten, had hij maar even met Jan gesproken, nu werd het een teleurstelling én voor René én voor zijn gehoor.

Een enkele danser vertoonde zich op de vloer en Ben nam het initiatief om het enige en echte Schokkerlied in te studeren hij werd bijgestaan door ene Jansen, maar die zong veel te hard, volgens Ben. Er kwamen steeds meer dansers op de vloer totdat Theo Mühren met zijn Twaalf Rovers kwam die prachtige liederen zongen. Er was ook een Roverin bij, Tini, ze zong samen met de pianist 'Somewhere Between' en met het koor een lied over een toren met tulpen. Het koor zong ook nog 'Kumbaya' en ze besloten met het overbekende 'Kalinka' vergezeld van veel handgeklap. Meester Beumer kwam met zijn kinderkoor, nou 'kinder'koor, Peter Groot was de pianist. Onder de kinderen van de school een kleine Pavarotti  die later bekend werd (Jan Smit) en een ander solistje was uit de klederdracht gegroeid, ja in Volendam staan ze ook niet stil. Jan had ze veel vaker gehoord, maar hij genoot met volle teugen. Het was zo leuk en Jan schrok dat Ben Kroes alweer het einde van het feest aankondigde, maar aan alles komt een eind. Ben begon aan zijn dankwoord voor alle medewerkers, helpers, aanwezigen, artisten en het orkest 'de Long Drinks', die van Ben een flesje kregen.

Om 17.30 uur was het feest afgelopen. Waar ze volgend jaar heengaan was nog niet bekend. Ieder ging weer naar huis, ook Jan Tol, hij had toevallig een mooie dag gehad en het speet hem dat hij geen lid was van deze vereniging, waarmee hij deze gezellige dag had beleefd.

Thijs Jansen, Schokker Erf 30A, november 1995