4 September 1993, zaterdag, Schokkerdag. Een bijzondere dag: waarom komen enkele honderden mensen op een vroeg uur naar Kampen om samen met een boot naar Lemmer te varen en ook weer terug? Alle gasten zijn verschillend, ze hebben allen een andere verwachting van deze dag, maar toch die ene belangrijke band, die iedereen bindt: het oude Schokland, na al die jaren opgewaardeerd en geromantiseerd. De werkelijkheid is dat na ongeveer 150 jaar, en dat zijn 5 à 6 generaties terug, de nazaten van de Schokkers zich op deze dag verzamelen. Waar zou zoiets elders in de wereld gebeuren op deze manier? Het is uniek!
Het is mijn vierde Schokkerdag. Ik ben zelf geen Schokker-nazaat, maar ik ben er met een getrouwd en dat verklaart mijn enthousiasme. Het verslag dat ik van deze dag wil schrijven is zoals ik het heb gezien en beleefd, en misschien herkent de lezer sommige dingen: napret is ook gezellig.
Welnu, wij vertrokken om 7.30 uur uit Drachten, stralend weer, radio aan: waarschuwing windkracht 6. Nou, dat zien we dan wel! Onderweg mijn zwager en schoonzuster opgepikt en zo tegen negenen waren we in Kampen. Toen stond er al een heel gezelschap bij de boot. Iedereen kwam uiteindelijk aan boord en om exact 9.30 uur gingen de motoren aan. Koffie met cake werd rondgebracht, buiten zagen we "de bruine vloot", klippers en tjalken, veel jongelui.
De jaarvergadering begint, de tweede voorzitter, Evert Koridon, leest een brief voor van Henk Toeter, die op dat moment nog voorzitter is. In die brief maakt hij zijn terugtreding bekend en wenst de Schokkervereniging alle goeds. Er is onrust geweest in het bestuur, jammer, we hopen dat dit nu ten einde is. Het meermalen opklaterende applaus is het bewijs dat men rust wil in de vereniging. Ook een motie en enkele opmerkingen wijzen in die richting. De nieuwe bestuursleden worden voorgesteld, de nieuwe voorzitter, Ben Kroes, spreekt enkele gloedvolle woorden en na veel dankbetuigingen en bloemen gaan wij om 11.10 uur over tot de orde van de dag. Aan stuurboord zien we Urk in de zon, zo zie je Urk niet vaak, en ook de stoet windmolens er achter op de dijk markeren hier de tijd.
De Stichting Urker Uitgaven krijgt het woord. Ze presenteren het nieuwe boek van Bruno Klappe: "Pastoors, predikanten en vuurstokers van het eiland Schokland". Hij biedt zijn vader, Ab Klappe, het eerste exemplaar aan.
Na een eerste drankje wordt de lunch geserveerd, soep met broodjes.
Om ongeveer 13.00 uur meren we af in Lemmer en wandelen naar de Ned. Herv. Kerk, waar we worden welkom geheten door een wethouder van de gemeente Lemsterland, de heer Berger. Evert bedankt hem en overhandigt hem een exemplaar van het boek "Wijkend Water". De komische noot ontbreekt niet wanneer de heer Berger zeer gevat reageert op een opmerking van Evert. Volgens de borden in de kerk worden we geacht Tekst 327 aan te horen en Psalm 87 te zingen, maar gelukkig, de Emmeloorder operettevereniging La Mascotte vergast ons op hoogtepunten uit het muziekspel "Een bruiloft op Schokland". Ze zingen de engeltjes uit de hemel. Wat een ambiance in die kerk: het koor in het midden, solisten er voor en aan drie kanten de toeschouwers. Aan het slot uit volle borst het "Vaarwel Schokland" op de melodie van het Slavenkoor "Va Pensiere" van Verdi.
Tot kwart over vier vrij, museumbezoek, havenbezoek, terrasje zitten, het weer viel immers mee. Wij hebben een zout harinkje gepakt. Kwart over vier weer aan boord, waar de muziek wordt verzorgd door het trio The Tunes. Eerst wat aarzelend, kat uit de boom kijken, het "Café aan de haven" zorgt voor wat brutaler optreden, de boot slingert wat meer en het dansen wordt moeilijker. "Droomland", "De klok van Arnemuiden" en een Duits lied bewijzen dat er volop zangers en zangeressen aan boord zijn. Ik ontdek plotseling dat ze een liftje aan boord hebben, van het onderdek naar het bovendek. Er ontstaan spontaan koren, de eerste en enige zeezieke meldt zich. Er groeit een sfeer die niet te beschrijven valt, geanimeerde gesprekken aan tafel, de dansvloer bezet, lopende en lanterfantende mensen en buiten zien wij zeilschepen met twee of drie riffen gestoken, zo waait het.
Na het passeren van de Ketelbrug worden we gebombardeerd met broodjes en om 19.40 uur varen we onder de Kamperbrug door en verlaten enige tijd later de Deventer boot. Een vrolijke Schokker nazaat drukt de nieuwe voorzitter een kus op het voorhoofd, en dat vind ik een mooi einde van dit verslag. Om met de tweede voorzitter te spreken: "Het zij zo".
Bron: Thijs Jansen, Drachten, in Schokker Erf 25, januari 1994
Presentatie van 'Pastoors, Predikanten en Vuurstokers van het eiland Schokland'
De Stichting Urker Uitgaven bereikte op zaterdag 4 september weer een gedenkwaardige mijlpaal. Tijdens de jaarlijkse Schokkerdag reikte mevrouw Heuvelman namelijk het eerste exemplaar uit van het nieuwste boek dat de titel 'Pastoors, Predikanten en Vuurstokers van het eiland Schokland' draagt. Het eerste exemplaar was voor de schrijver Bruno Klappe, die op zijn beurt het boek in dankbaarheid aan z'n vader Ab Klappe aanbood. Beide heren betekenen veel voor de Schokker Vereniging. Het tweede exemplaar was voor Marretje de Boer-van Eerde, afstammeling van een der Schokker lichtwachters die in het boek genoemd wordt. Andere Van Eerde's assisteerden daarna bij de verkoop van het boek.
In 1985 werd op Urk de Schokker Vereniging opgericht. Er zat groei in. Het ledental liep op tot zo'n 1600. Er kwam ook een eigen tijdschrift en mededelingenblad. En... elk jaar wordt de zogeheten Schokkerdag gehouden. Deze keer gebeurde dit op een tocht van Kampen naar Lemmer en terug aan boord van de Eureka II, een grote passagiersboot. Op de boot werd in een goede sfeer de vlot verlopen jaarvergadering gehouden. Daarna werd het nieuwste boek van de Stichting Urker Uitgaven gepresenteerd.
In Lemmer werden door 'La Mascotte' de klapstukken uit de 'Bruiloft op Schokland' ten gehore gebracht. Koor en toeschouwers zongen 'Vaarwel Schokland'. Daarna kon de oudheidskamer nog bezocht worden. Op de terugreis ging het er opgewekt aan toe. De Schokkerdag had van negen uur in de morgen tot acht uur in de avond geduurd. Aan de literatuur over het verlaten eiland was weer een interessant boek toegevoegd.
Natuurlijk was ook de oud-Urker aannemer Jacob Kale aanwezig. Er werden herinneringen opgehaald. Hoe goed is het de banden met het verleden, met buren en plaatsgenoten regelmatig aan te halen en door te lezen over hoe het vroeger was, de geschiedenis niet te vergeten.
Het boek 'Pastoors, Predikanten en Vuurstokers van het eiland Schokland' is voor f.18,90 te koop bij Boekhandel Koster, het Schokker Museum en bij de Stichting Urker Uitgaven, per adres mevrouw A. Scheffer-Hakvoort, Singel 8, 8321 GT Urk, telefoon 05277-3420.
Bron: Urkerland van 11-9-1993
Het is mijn vierde Schokkerdag. Ik ben zelf geen Schokker-nazaat, maar ik ben er met een getrouwd en dat verklaart mijn enthousiasme. Het verslag dat ik van deze dag wil schrijven is zoals ik het heb gezien en beleefd, en misschien herkent de lezer sommige dingen: napret is ook gezellig.
Welnu, wij vertrokken om 7.30 uur uit Drachten, stralend weer, radio aan: waarschuwing windkracht 6. Nou, dat zien we dan wel! Onderweg mijn zwager en schoonzuster opgepikt en zo tegen negenen waren we in Kampen. Toen stond er al een heel gezelschap bij de boot. Iedereen kwam uiteindelijk aan boord en om exact 9.30 uur gingen de motoren aan. Koffie met cake werd rondgebracht, buiten zagen we "de bruine vloot", klippers en tjalken, veel jongelui.
De jaarvergadering begint, de tweede voorzitter, Evert Koridon, leest een brief voor van Henk Toeter, die op dat moment nog voorzitter is. In die brief maakt hij zijn terugtreding bekend en wenst de Schokkervereniging alle goeds. Er is onrust geweest in het bestuur, jammer, we hopen dat dit nu ten einde is. Het meermalen opklaterende applaus is het bewijs dat men rust wil in de vereniging. Ook een motie en enkele opmerkingen wijzen in die richting. De nieuwe bestuursleden worden voorgesteld, de nieuwe voorzitter, Ben Kroes, spreekt enkele gloedvolle woorden en na veel dankbetuigingen en bloemen gaan wij om 11.10 uur over tot de orde van de dag. Aan stuurboord zien we Urk in de zon, zo zie je Urk niet vaak, en ook de stoet windmolens er achter op de dijk markeren hier de tijd.
De Stichting Urker Uitgaven krijgt het woord. Ze presenteren het nieuwe boek van Bruno Klappe: "Pastoors, predikanten en vuurstokers van het eiland Schokland". Hij biedt zijn vader, Ab Klappe, het eerste exemplaar aan.
Na een eerste drankje wordt de lunch geserveerd, soep met broodjes.
Om ongeveer 13.00 uur meren we af in Lemmer en wandelen naar de Ned. Herv. Kerk, waar we worden welkom geheten door een wethouder van de gemeente Lemsterland, de heer Berger. Evert bedankt hem en overhandigt hem een exemplaar van het boek "Wijkend Water". De komische noot ontbreekt niet wanneer de heer Berger zeer gevat reageert op een opmerking van Evert. Volgens de borden in de kerk worden we geacht Tekst 327 aan te horen en Psalm 87 te zingen, maar gelukkig, de Emmeloorder operettevereniging La Mascotte vergast ons op hoogtepunten uit het muziekspel "Een bruiloft op Schokland". Ze zingen de engeltjes uit de hemel. Wat een ambiance in die kerk: het koor in het midden, solisten er voor en aan drie kanten de toeschouwers. Aan het slot uit volle borst het "Vaarwel Schokland" op de melodie van het Slavenkoor "Va Pensiere" van Verdi.
Tot kwart over vier vrij, museumbezoek, havenbezoek, terrasje zitten, het weer viel immers mee. Wij hebben een zout harinkje gepakt. Kwart over vier weer aan boord, waar de muziek wordt verzorgd door het trio The Tunes. Eerst wat aarzelend, kat uit de boom kijken, het "Café aan de haven" zorgt voor wat brutaler optreden, de boot slingert wat meer en het dansen wordt moeilijker. "Droomland", "De klok van Arnemuiden" en een Duits lied bewijzen dat er volop zangers en zangeressen aan boord zijn. Ik ontdek plotseling dat ze een liftje aan boord hebben, van het onderdek naar het bovendek. Er ontstaan spontaan koren, de eerste en enige zeezieke meldt zich. Er groeit een sfeer die niet te beschrijven valt, geanimeerde gesprekken aan tafel, de dansvloer bezet, lopende en lanterfantende mensen en buiten zien wij zeilschepen met twee of drie riffen gestoken, zo waait het.
Na het passeren van de Ketelbrug worden we gebombardeerd met broodjes en om 19.40 uur varen we onder de Kamperbrug door en verlaten enige tijd later de Deventer boot. Een vrolijke Schokker nazaat drukt de nieuwe voorzitter een kus op het voorhoofd, en dat vind ik een mooi einde van dit verslag. Om met de tweede voorzitter te spreken: "Het zij zo".
Bron: Thijs Jansen, Drachten, in Schokker Erf 25, januari 1994
Presentatie van 'Pastoors, Predikanten en Vuurstokers van het eiland Schokland'
De Stichting Urker Uitgaven bereikte op zaterdag 4 september weer een gedenkwaardige mijlpaal. Tijdens de jaarlijkse Schokkerdag reikte mevrouw Heuvelman namelijk het eerste exemplaar uit van het nieuwste boek dat de titel 'Pastoors, Predikanten en Vuurstokers van het eiland Schokland' draagt. Het eerste exemplaar was voor de schrijver Bruno Klappe, die op zijn beurt het boek in dankbaarheid aan z'n vader Ab Klappe aanbood. Beide heren betekenen veel voor de Schokker Vereniging. Het tweede exemplaar was voor Marretje de Boer-van Eerde, afstammeling van een der Schokker lichtwachters die in het boek genoemd wordt. Andere Van Eerde's assisteerden daarna bij de verkoop van het boek.
In 1985 werd op Urk de Schokker Vereniging opgericht. Er zat groei in. Het ledental liep op tot zo'n 1600. Er kwam ook een eigen tijdschrift en mededelingenblad. En... elk jaar wordt de zogeheten Schokkerdag gehouden. Deze keer gebeurde dit op een tocht van Kampen naar Lemmer en terug aan boord van de Eureka II, een grote passagiersboot. Op de boot werd in een goede sfeer de vlot verlopen jaarvergadering gehouden. Daarna werd het nieuwste boek van de Stichting Urker Uitgaven gepresenteerd.
In Lemmer werden door 'La Mascotte' de klapstukken uit de 'Bruiloft op Schokland' ten gehore gebracht. Koor en toeschouwers zongen 'Vaarwel Schokland'. Daarna kon de oudheidskamer nog bezocht worden. Op de terugreis ging het er opgewekt aan toe. De Schokkerdag had van negen uur in de morgen tot acht uur in de avond geduurd. Aan de literatuur over het verlaten eiland was weer een interessant boek toegevoegd.
Natuurlijk was ook de oud-Urker aannemer Jacob Kale aanwezig. Er werden herinneringen opgehaald. Hoe goed is het de banden met het verleden, met buren en plaatsgenoten regelmatig aan te halen en door te lezen over hoe het vroeger was, de geschiedenis niet te vergeten.
Het boek 'Pastoors, Predikanten en Vuurstokers van het eiland Schokland' is voor f.18,90 te koop bij Boekhandel Koster, het Schokker Museum en bij de Stichting Urker Uitgaven, per adres mevrouw A. Scheffer-Hakvoort, Singel 8, 8321 GT Urk, telefoon 05277-3420.
Bron: Urkerland van 11-9-1993