De Schokkerdag was dit jaar pas op 19 oktober. Al vroeg verzamelden zich mensen op de parkeerplaats van het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen om de eerste boot niet te missen. Er hadden zich 140 mensen ingeschreven als deelnemer aan deze Schokkerdag, het maximum dat in de zaal kon. De datum was uitgesteld tot na de opening van de tentoonstelling ‘De ziel van Schokland’ waaraan drie jaar is gewerkt, eerst door Kees Hendriks en uiteindelijk door samenstelster Hilde Cammel. Dat allemaal rond het onderzoek en het boek van Eva Vriend, ‘het eiland van Anna’ over het gevoel van de Schokkers en de nazaten. Wat is er nog ‘blijven hangen’ van de ontruiming - ‘ontvolking’, noemde initiatiefnemer pastoor Ter Schouw het - in 1859. Eva sprak over haar ervaringen met o.a. veel leden van de Schokkervereniging, en doet dat overigens ook tijdens haar vele lezingen in het land. In het welkomstwoord noemde voorzitter Theo Grootjen de hierdoor breed toegenomen belangstelling voor Schokland, één van de doelstellingen van de vereniging. Hij bedankte Eva, die hij een familielid van de Schokkers noemde, en gaf namens de vereniging een (moderne) ‘verbeelding’ van de Middelbuurt.



 




In twee groepen werd de tentoonstelling in twee zalen van het binnenmuseum bezocht. Daar werd ruim de tijd genomen om alle van Schokker nazaten verzamelde voorwerpen goed te bekijken.
Daaronder het Mariabeeldje dat Marie Jansen-Klappe (foto hiernaast) heeft uitgeleend. Haar vader kocht het op een boeldag in Vollenhove van de Schokkerin Jannetje Jongsma (1851-1944) die haar spullen van armoede moest verkopen. Sommigen lieten zich verleiden om het Schokker dansje uit te voeren op de gereconstrueerde loopbrug die vroeger de dorpen verbond.
In groepjes, onder leiding van ervaren gidsen werd in het buitenmuseum de huisjes bezocht waar vroegers Schokkers in hebben gewoond, speciaal het ‘huisje van Anna’ met haar gereconstrueerde woonkamer uit Brunnepe, met o.a. haar geliefde kruisbeeld. Wat velen waarschijnlijk niet hebben beleefd was de virtual reality ‘theaterervaring’ met de naam ‘Geen weg terug’ die zich in twee van de huisjes in de vissersbuurt afspeelt. Met een speciale bril op waant men zich op het Schokland van 1859, beleeft men dat de wanden van het huis wegklappen en dan de tocht over zee met storm en regen – tot de opbouw op de nieuwe bestemming.